Van Samarkand naar Boysun

We vertrekken samen met een neef van de BB mevrouw op zoek naar een bezinestation waar ze diesel verkopen. Heel Oezbekistan rijdt namelijk op propaan of methaangas, Dat hebben ze hier in overvloed. Maar diesel moet je echt zoeken, toch een paar grote jerrycans gevonden en we staan ook al op de goede weg.
We rijden nu richting Termiz naar het zuiden. Waar in het begin heel veel druiven en katoen worden verbouwd wordt het steeds droger en kaler. Er lopen wel herders kuddes geiten en schapen, die moeten hard zoeken naar kleine groene  struikjes. De kwaliteit van de weg is zeer wisselend, van perfect tot geen.  Eind van de middag slaan we af richting Boysun, dit is de enige grensovergang die open is in de regio. We besluiten maar ergens een kampeerplekje te zoeken. Een goed plekje is in dit hele kale droge gebied moeilijk te vinden. We slaan een zijweggetje in een vinden een mooi stukje. De boer komt er meteen aan, het is goed als we daar overnachten. De herders rijden hier op paarden langs en steken vriendelijk hun hand omhoog. De mensen zijn hier vrij bescheiden, af en toe komt emand naar ons toe gereden om te vragen wie we zijn.

De volgende morgen is het om 6 uur al licht, mooie zonsopkomst en vertrekt iedereen naar de markt. Sandra krijgt al een levende kalkoen te koop aangeboden. We besluiten toch maar met brood te ontbijten. Tegen 9 uur is het al zo heet dat je in de schaduw moet zitten.We gaan richting Tadzjiekse grens. In de laatste grote plaats een hotel genomen. We zien een heel glanzend nieuwe supermarkt waar gebruikelijk is alles op stalletjes langs de weg te verkopen of in kleine winkeltjes en kijken of we er wat voorraden kunnen inslaan. Al gauw zijn wij de bezienswaardigheid van de supermarkt en worden er fotosessies met het personeel geroganiseerd. Het personeel is overigens in ruime mate aanwezig voor elk rijtje staat iemand in een uniform. Een jongen spreekt engels, er blijken niet heel veel toeristen in Denau te komen, en wij worden bedankt voor shopping.
Op zoek naar avondeten, de keuze is niet overweldigend, tercht gekomen op een plein met een druk bezocht terras. Veel families , mooi aangekleed, en de kinderen gaan voor de waterval op de foto met hun Oezbeekse tekenfilmhelden. Zo te zien is Walt Disney hier nog niet doorgedrongen, in tegenstelling tot coca-cola dat werkelijk overal te koop is. Het eten bestaat uit een broodje kebap, waar ik me maar niet aan waag, maar de rest wel.