De weg naar Zhada, verrassend landschap

Vanmorgen vroeg opgestaan, want we hebben een lange dag voor ons. We rijden eerst 120 km over de hoofdweg, vlak na Ali is er snelheidscontrole. Een interessant chinees systeem, je mag niet harder dan 70 km per uur, dus je mag niet eerder dan een bepaalde tijd bij de volgende controlepost 50 km verder aankomen. Terwijl Kung weer met een heleboel papieren de politiepost in verdwijnt (gelukkig is hij zo slim geweest overal veel kopien van te maken), zien wij aan de andere kant van de weg kraanvogels op het gras. De kraanvogels komen hier vanuit India, blijkbaar lukt het ze de hoge Himalayaketens over te steken. De weg vervolgt door een aantal hoge passen, we raken eraan gewend, een pas van 4800 m vinden we niet eens meer hoog. Wel zijn zevan veel gebedsvlaggen voorzien, het ziet er vrolijk uit. 
De afslag naar Zhada blijkt over een pas van 5200 meter te gaan.  Het is een smal weggetje en onverwacht druk. Morgen is een Chinese feestdag en er zijn heel veel Chinese reizigers op pad die met een fourwheeldrive, een tocht door Tibet maken. We komen ook steeds meer Tibetanen tegen, vaak willen ze niet gefototgrafeerd worden. Bijna iedereen rijdt op een brommer/motor en die versierd is met gekleurde tekens en linten.
Zhada blijkt in een soort gigantisch erosiedal te liggen het lijkt het meest op Cappadocie, geweldig om hier langzaam in te rijden. Op het eerste uitzichtpunt is CCTV, chinese tv met wel 20 mensen en evenzovele camera's foto's aan het maken van een monnik en wij van dit hele tafereel. Het dorpje Zhada doet heel relaxed aan en wij besluiten spontaan dat dit zo'n mooie omgeving is dat we hier wel een dag willen blijven.