Tajikistan, Dushanbe, Deh, Khorog, Ishkashim

9 september: Grens Tajikistan 
Mijn medereizigers hebben al veel ervaring met grensoversteken, dus we staan vroeg aan de grens met Tajikistan. Er volgt een hele rij van hokjes en loketjes, onze naam en paspoortnummer worden heel vaak overgeschreven en vervolgens weer overgetyped. De geldformuliertjes moeten weer bijgewerkt en ingeleverd worden, echter de zorgvuldig bewaarde papiertjes van de hotelovernachtingen willen ze helemaal niet hebben. Op zich is het niet druk en gaan we gestaag voort maar aan het eind blijkt het toch drie uur gekost te hebben.

Tajikistan; op weg naar Dushanbe. De mooie hoofdweg heeft wat detours via veldwegen, het devies is; volg de anderen dan kom je vanzelf weer op de weg terug. Dushanbe is een stad met grote wegen beplant met platanen. Echt een hoofdstad met veel grote gebouwen, monumenten, regeringspaleis en ook in Tajikistan houden ze wel van parken met fonteinen. Omdat het 'independence day" is is het druk in de stad. Iedereen is op weg naar de het centrale park met met het beeld van Timur. Daar word druk geflaneerd, foto's gemaakt, met vreemdelingen uit "galandia" oftewel Nederland een praatje gemaakt. Echte gesprekken voeren is moeilijk, mensen spreken maar een paar woorden engels en ons russisch ook minimaal.

Zoek de verschillen tussen Tajikistan en Oezbekistan, het valt op dat er in Dushanbe zowel heel modern geklede vrouwen rondlopen als vrij traditioneel geklede vrouwen. Je ziet in Dushanbe ook meer vrouwen met een hoofddoek, maar in het algemeen heeft men een vrolijk gekleurde jurk aan met daaronder een broek van dezelfde stof.

10 september: van Dushanbe naar de Pamir 

Het hotel blijkt nog erger te zijn dan we dachten, Jeroen zag een rat in zijn kamer. Gelukkig heeft hij dat vanmorgen pas verteld anders had ik vast niet zo goed geslapen. Eerst nog wat noodzakelijke dingen gedaan; geld gehaald. Er lijken heel veel ATM 's te zijn in Dushanbe, helaas blijkt in de meeste geen geld aanwezig. Uiteindelijk in een luxe hotel toch een ATM gevonden die Tajiki Som uitspuugde. Verder gedetailleerde kaart van de Pamirs gekocht. Aangezien de Lonely Planet de zuidelijke route naar Khorog aanraadt als zijnde langer maar een veel betere weg nemen we die.  We rijden eerst door agrarische vlaktes en gaan wat kleine pasjes over, weg is inderdaad redelijk. We moeten een grotere pas over om in de richting van Afghanistan te komen. Net over de pas een kampeerplekje gezocht uit het zicht van de weg. Het is hier duidelijk een grensstreek want we zijn al een groot militair kampement gepasseerd.

We hebben een mooi uitzicht en koken een lekker maaltje. Plotseling horen we in de verte een paar knallen, die toch klinken als militair geschut. Opeens zit ik toch niet meer zo lekker rustig.

11 september: Onderweg naar de Pamir Highway
Omdat het hier om 7 uur donker is, krijgen we vanzelf een daglicht ritme en zijn we om 6 uur alweer op. De afdaling van de pas is heel erg mooi, zeer fraaie uitzichten op diep gelegen meertjes en op de grensrivier met Afghanistan. Helaas blijkt de weg nog in aanbouw, dus het rijtempo is minimaal. We komen door veel kleine dorpjes en iedereen groet of roept hello. De dorpjes zijn echt agrarisch. We gaan Khorog, ons plan, niet halen ivm de de wisselende wegcondities. We rijden redelijk langdoor en gaan overnachten bij een homestay in Deh. de Tajiekse versie van een B&B. Jim en ik slapen in een mooie kamer, belegd met tapijt waarop matrasjes worden neergelegd. Er wordt door onze gastvrouw nog thee, brood en een bordje plov gemaakt.  Het toilet is een houten hokje in de tuin en er is een waterbak met water rechtstreeks uit de bergen. Zoals overal zit je op een soort verhoogd plateau waar het tafelkleed  in het midden wordt gelegd. Het dorpje ziet er groen uit, ook veel fruitbomen en bloemen. Leuke om in zo'n dorp te overnachten, iedereen is vriendelijk en nieuwsgierig maar niet opdringerig.

12 september: van Deh naar Iskashim

Weer vroeg op, ondertussen de toestand van de wegen kennend, en we willen 220 km verder reizen naar Ishkashim. We volgen voortduren de grensrivier met Afghanistan. Aan de overkant ook allerlei kleine dorpjes waar de oogst net is binnengehaald. Het lijkt wel een agrarisch plaatje van 100 jaar terug overal staan echte hooischoven en men rijdt rond met bepakte ezels en op paarden. We rijden door indrukwekkend steile kloven en af en toe wordt het dal weer iets breder en krijg je riviervlaktes. Om ca half vijf bereiken we Ishkasim en hebben een kampeerplekje met uitzicht op 7000 meter hoge bergen.