Qouchan

Qouchan is laatste stop in Iran. Volgens kaart moet hier hotel zijn. Inderdaad zeer groot hotel direct aan de invalsweg. Probleem: hotel is in verbouwing (al 20 jaar naar later blijkt). Via taxi chauffeur naar andere slaapplek verwezen. Hij tekent een mooie plattegrond en schrijft naam op. Wij komen in een kleine winkelstraat waar echter geen hotel te bekennen is. Misschien een straatje vergist?. Maar weer eens vragen. Nu gelukkig briefje met naam bij de hand. We worden weer naar hetzelfde straatje gestuurd. Nog 2x vragen en dan inderdaad een deur met een trap naar boven. Volledig niet te herkennen als hotel. Aan de balie wordt een jongen erbij geroepen die heel goed engels spreekt. Hij heeft het via zelfstudie geleerd. Prima kamer met fan en grote hor zodat de boel goed kan doorluchtern. En prachtig uitzicht op binnenplaats.  Aan de overkant liggen pepers op het dak te drogen. Via sms, whatsapp en uiteindelijk bellen Harry en Sandra opgespoord. Zij hebben circa 15 minuten eerder op de hoek van deze straat naar hotel gevraagd en het niet gevonden. Gelukkig is er ook voor hun nog een kamertje. We hebben elkaar voor het laatst zondag gezien dus hebben een hoop bij te praten. Met wat gebakjes en fris worden de belevenissen uitgewisseld.

Dan de stad in op zoek naar internet. Jeroen stapt bij computershopje naar binnen. Hij mag hier wel even wifi gebruiken. Uiteindelijk blijven we hier een uurtje hangen en worden van thee en nootjes voorzien. Het zijn heel aardige broers die ons een en ander uitleggen over hoe iederen de geblokte sites weet te omzeilen.