Grensovergang met Friendshipbridge

6 okt Grensovergang met heel veel vrachtauto's
Een dag lang wachten!!!. S'Morgens vroeg blijkt dat in verband met de Chinese Holiday niet alle juiste ambtenaren te vinden zijn die beschikken over de juiste stempels. Uiteindelijk kunnen we rond half twee naar de grens gaan. Het blijkt moeilijker om bij de grens te komen als ik dacht. Er staat een lange rij vrachtauto's precies achter elkaar geparkeerd. Daar kan slechts een auto langs. Dit gaat heel goed tot er een tegenligger aankomt. Dan moet er flink gemanouvreerd worden tot er breed genoege passeerstukjes gevonden zijn, met langs de weg ook nog een diepe watergoot gaat dit uitermate moeizaam. Bij de grensovergang is het een grote puinhoop overal liggen heel grote pakken met handelswaar die door dragers de grens over worden gedragen. De pakken zijn vaak net zo groot als de dragers, lijkt afschuwelijk zwaar. We zien oook dat heel veel vrouwen uit de pakken allerlei spullen in bh's en wijde broeken proppen. Extra bijverdienste, wordt ook door niemand; douane/politie iets van gezegd. Want als wij het zien, zien zij het ook.
China komen we relatief makkelijk uit, nog even zwaaien naar Kung. De auto's worden goed bespoten met desinfecteermiddel, de chauffeurs ook. De passagiers ontsnappen hieraan want moeten langs de andere kant door de douane. Vervolgens staan we op de Friendship Bridge (verboden foto's te nemen van de grens) en staat aan de andere kant een heel massieve rij met vrachtauto's. Vrachtauto na vrachtaouto passeert ons maar de rij lijkt niet kleiner te worden en er zit totaal geen beweging de andere kant op in. Met ons staan nog twee auto's met Canadezen richting Nepal in de rij.  Harry en Jeroen gaan de auto's bij de douane aangeven en wij onszelf. Dit loopt allemaal makkelijk. Alleen hoe komen we in beweging. Uiteindelijk vinden we een gaatje door de twee grenshekken, maar staan vervolgens aan de andere kant klem. Circa 8 uur later, als de grens sluit, praat een mannetje de auto van Harry en Sandra nog door de reeds met een grote ketting gesloten grenspoort heen. En dan verdwijnen opeens de vrachtauto's die blijken allemaal een parkeerplek voor de nacht te moeten zoeken. Blijkt dat s'morgens de stroom vanuit China door mag en s'middags die vanuit Nepal. Je moet het even weten. Gelukkig winnen we twee uur en een kwartier in tijd, (tijdverschil tussen China en Nepal) zodat we nog een stukje kunnen rijden. Het wordt echter snel donker, om 6 uur kun je niet meer rijden. Of gezien de toestand van de weg; dramatisch slecht, vinden we dat niet verantwoord. We zien wat bordjes met Riverlodge en vinden een goede overnachtingsplek. We kunnen dalbat, typisch Nepalees, eten krijgen en bier. Heel handig is ook dat er heel veel mensen Engels spreken. Het verschik in temperatuur met de sneeuw van twee dagen geleden is haast te groot als we in ons shirt op het terras zitten.